In de nacht van maandag 22 december op woensdag 23 december vertrok ik om 02:30 uur uit Alvito voor de terugreis. Met een klein oponthoud in Bordeaux was de terugrit voorspoedig. Op 24 december om 08:30 kwam ik weer thuis aan. ’s Middags nog even een uitje knappen en we zijn weer klaar voor de kerst!


O “controle deslizante” de Janneke

Deze week in “Het schuifje van Janneke”, ofwel in traditioneel Portugees “O controle deslizante de Janneke”, leggen we het weerbeeld van Alvito weer naast dat van hier in het zeer koud aanvoelende Nederland.

Qua regenvoorspelling komt het beeld redelijk overheen maar qua temperatuur ligt het in Nederland in de nacht tussen de -5 en 0 graden aan, waarbij de gevoelstemperatuur veel lager is (-15!). Overdag loopt het van -1 tot 5 graden: koud dus!

In Alvito lopen de nachttemperaturen van 2 tot 7 graden en de dagtemperaturen van 10 tot 15 graden: ’s nachts een verschil van ca. 5 graden en overdag van ca. 10 graden: en dat terwijl het over het algemeen in het zonnetje in Portugal zo maar veel warmer kan aanvoelen!

Terugreis kinderen

De kinderen zijn maandag 22 december om 19:45 op de Rede-Expressos bus gestapt van Beja naar Faro en daar netjes om 22:00 uur aangekomen. Om 22:15 waren ze in het hotel en kregen een nette kamer voorgeschoteld. Om 04:00 uur belde ik ze voor de zekerheid maar ze waren al wakker en om ca. 05:15 waren ze op het vliegveld voorbij de Douane. Zoonlief belde nog om 06:10: “Pap, ik zit in het vliegtuig naar Düsseldorf, zit ik dan in het goede toestel?”. Tsja, zou de luchtvaartmaatschappij je zo maar in een ander toestel laten stappen. De bestemming was Luchthaven Weeze wat tegen Düsseldorf aan ligt en een uur en kwartier rijden van ons af is: zelfde reistijd als Schiphol maar veel makkelijker aan te rijden en de luchthaven zelf is klein maar fijn en makkelijk te overzien. Om 06:15 Portugese tijd zijn ze vertrokken en om 10:12 waren ze netjes op tijd geland. Op de luchthaven werden ze opgewacht door vriendje Tibbe en netjes thuis gebracht: Nada de Errado!

Terugreis naar Nederland

De terugreis ging eigenlijk heel voorspoedig. Om 20:15 maandag ben ik gaan slapen en om 01:45 werd ik wakker zonder de wekker. Ik heb dan mijn normale 5 à 6 uur slaap gehad en dan staat alles gelijk weer aan. Nog even lekker douchen en de laatste spullen in de auto laden en dan gaan Evy en ik, na een laatste check in het huis gedaan te hebben, rijden richting Nederland. Ik stop nog even in Viana de Alentejo om de laatste vuilnis af te droppen en gestaag rijden we verder. Om 04:00 uur lokale tijd nader ik de grens met Spanje en bel ik zoonlief om er zeker van te zijn dat ze wakker zijn en de vlucht van Faro naar Weeze halen: dat gaat gelukkig goed.

Over de grens in Spanje gaat gelijk het klokje een uur vooruit vanwege de tijdzone en rijden we via Badajoz naar Cácares voor een tankbeurt en van daaruit door naar Salamance. Rond 7 uur stop ik even, laat Evy even lekker uit en zet een lekker bakkie. We rijden door het Sierra de Fredos gebergte met witte bergtoppen door naar Salamance en van daaruit naar Valladolid. Rond 09:00 begint het licht te worden, vrij laat omdat het bewolkt is en licht regent. Via Burgos gaan we, na een tankstop net voorbij Burgos, door de Baskische Bergen naar San Sebastian en vervolgens bij Irun rond 14:00 uur de grens over.

Dan is het een 200 kilometer naar boven naar Bordeaux. Halverwege tanken we en vervolgens is vlak voor Bordeaux is de snelweg afgezet vanwege wegwerkzaamheden en worden we binnendoor geleidt. Dat geeft al met al een vertraging van ruim een half uur voordat we een paar kilometer verderop de snelweg weer op komen. Rond Bordeaux loopt het inmiddels tegen spitstijd waar we met een vertraging van ca. 20 minuten redelijk weg komen. Na Bordeaux stop ik even om Evy uit te laten en een bakkie te doen. Vervolgens rijden we door tot voorbij Tours en op ca. 200 kilometer voor Parijs stoppen we om te tanken, Evy uit te laten en een welverdiend (vind ik zelf tenminste) tukkie te doen. Het is dan ca. 21:00 uur.

Het is echter zo koud (ca. 2 graden) dat mijn kale bolletje, het enige gedeelte dat boven de warme slaapzak uitkomt, alarm slaat waardoor ik wakker wordt. Dus zetten we maar een bakkie en rijden verder naar Parijs waar we rond 02:00, nog steeds druk rond die tijd(!), doorheen rijden. Dat blijft een opgave om door de wirwar van slechte, smalle wegen met in het donker onleesbare borden en die wezenloos rijdende Fransen je weg te vinden. Ook deze keer komen we onderweg meerdere ongevallen tegen, gelukkig aan de andere kant zodat we in ieder geval door kunnen.

Tussen Parijs en Lille in stop ik nog voor een tankbeurt en een bakkie om vervolgens rond 05:00 uur België in te rijden. Via Gent en Antwerpen gaan wilde de navigatie me via Breda en Utrecht laten rijden maar ik koos voor de route via Turnhout en Eindhoven in de hoop om eventuele ochtendfiles te vermijden. Om 06:45 uur reden we bij Bladel de grens over en stopten we voor de laatste keer voor Diesel en koffie. Van daaruit 1 rechte lijn naar boven waar we net boven Arnhem haast de vangrails in geduwd werden door een appende Poolse vrachtwagenchauffeur de behoorlijk over de streep zat maar na een toetertje en wat verwensingen zijn wagen weer in het gareel bracht. Om 08:30 kwam ik thuis aan met de toepassende klanken van (de helaas overleden) Chris Rea’s “Driving home for Christmas” door de speakers…

Olijven inmaken

Ik stond na de rit nog dermate aan dat we eerst even koffie dronken, de auto hebben leeggehaald en na een verfrissende douche samen met vrouwlief de laatste boodschappen hebben gedaan.

Vervolgens in de middag even een klein tukje gedaan waarna we de olijven op Portugese wijze hebben ingemaakt, dat is met water, 100 gram zout per liter olijven, een theelepel oregano, wat knoflooktenen en een paar blaadjes laurier, wat peperkorrels en een schijfje citroen. Dit moet minmaal een maand staan en dan gaan we proeven!

Portugese cadeaus van zoonlief

’s Avonds verraste zoonlief ons met Portugese cadeaus die hij samen met zijn vriendinnetje had gescoord tijdens zijn tripje naar Lissabon. Vrouwlief kreeg een geschilderd tegeltje waar een verhaal achter zit: tijdens hun trip in Lissabon zaten ze bij de Starbucks wat te drinken toe een straatartiest zijn kunsten kwam vertonen. Binnen de 10 minuten maakte hij met zijn handen en een sponsje (dus geen kwast of penseel) een fraai uitziend landschap! Zoonlief dacht dat zijn moeder dit wel mooi zou vinden en kocht hetgeen dat de straatartiest binnen no-time had gemaakt!

Voor papa hadden ze ook een leuk cadeautje gescoord: kurken onderzetters met Portugese tegeltjes er in: hartstikke leuk!

Fijne kerst allemaal


Ontdek meer van Emigratie naar Portugal

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

Plaats een reactie