Dag 10 is de nationale Nick-dag: hij mag aangeven wat we gaan doen. Al eerder leek een uitstapje naar Lissabon wel in goede aarde te vallen, aldus geschiedde. De dag begon niet zoals alle andere dagen: het was bewolkt!!! Dat hadden we niet besteld! Toch zou het vandaag ca. 20 graden worden, qua temperatuur de warmste dag van de week. Op een moment dat het Nick schikte, ruim na 10 uur dus, ving de autorit naar Lissabon aan, 2 uur en 8 minuten rijden.

De reis ging binnendoor via Alvito en Odivelas richting de tolweg A2. Wat opvalt onderweg is dat de draagconstructies van de hoogspanningsleidingen door ooievaars als een soort Bijlmerflat gebruikt worden, zie foto. Vanaf de tolweg A2 gaan we in noordwestelijke richting via Grândola, Alcácer do Sal en Setúbal via de oostkant Lissabon in. Bestemming is het grote plein Praça do Comércio in het centrum en van daaruit kijken we naar een parkeergarage.

Vanuit de richting waar we komen worden we langs de kade van de Tagus geleid en dus langs de havenactiviteiten. De schepen worden hier aan een smalle strook aan de kade gelost en daarnaast ligt direct de autoweg de stad in. Aan de overkant van de weg veel in verval geraakte loodsen en het zwermt hier echt van de zwervers. We reden langs een leegstaande loods met een overkapping ervoor, echt letterlijk 10 meter van de weg af, waar een kampement van koepeltentjes ingericht was met daartussen imitatiekerstbomen. Echt een heel vreemde gewaarwording.

Wat sowieso opvalt is dat de panden met historische waarde goed onderhouden worden maar dat de rest er een stuk minder aan toe is. Onderhoud aan gebouwen lijkt een sluitpost in de begroting te zijn in Lissabon, in ieder geval het gedeelte wat wij bezochten rondom het Praça do Comércio.

Enfin, circa een halve kilometer vanaf het grote plein vonden we een parkeergarage onder de Jardim Dom Luis. Wat mooi is is dat je kunt parkeren met je tolweg-kastje in de auto van de ANWB, maar dan moet het wel werken…. Hierover later meer. Wat vervolgens blijkt ik dat de parkeergarage al wat ouder is en niet is aangepast naar de afmetingen van de auto’s van vandaag. Nou, dan moet je net met die tank van ons aan komen! Dat was dus even passen en meten! Allereerst om naar niveau -3 te komen en vervolgens om de auto in een vrije plaats gewrongen te krijgen. Nick stond te grijnzend naar me te kijken hoe ik, mijn “buikje” (ja toch?) inhoudend, me tussen de deur uit op de treeplank van de auto werkte en vervolgens straks tussen de auto’s door uiteindelijk weer adem kon halen en vrij kon bewegen. Toen bleek ook dat de parkeerplaatsen niet alleen in de breedte maar ook in de lengte te weinig ruimte boden: de Benz stak minimaal een halve meter het vak uit aan de voorkant en stond met de achterkant toch echt net van de muur af. Maar goed, hij stond! Snel het alarm er op en de stad in.

Nick wilde graag in het stadscentrum slenteren: we zijn beiden eerder cultuurbarbaren dan aanbidders van schepsels uit het verleden. Prima, slenteren is wat het wordt! Via de tussendoorstraatjes wandelen we naar het Praça do Comércio en direct valt op hoe toeristisch alles is ingesteld. In de straten zitten letterlijk 4 winkels met tegeltjes van Lissabon naast elkaar. Daarnaast veel winkeltjes met wijn, port en bacalhau (gedroogde kabeljauw of stokvis). De lucht die dat laatste met zich meebrengt kan niet op de goedkeuring van Nick rekenen, net zoals ik geen visliefhebber, met uitzondering van een zalm, tong of kibbeling. Dit ruikt teveel naar vis.

Aangekomen op het Praça do Comércio ziet het er mooi uit, dat moet gezegd worden. Het weer is qua temperatuur goed, rond de 20 graden, maar het is bewolkt en een soort van mistig (geen smog). Het vrijheidsbeeld van Lissabon, de Cruz Alta, aan de overkant van de Tagus rivier, is slechts gedeeltelijk waarneembaar. Het plein is wijds van opzet en voorziet is een groot aantal restaurants en lijkt een toeristisch centrum. Het bevat zelfs een bier-museum. Er staan een grote hoeveelheid oude trams, tuk-tuks (gemotoriseerde riksja), oude oldtimers met elektrische aandrijving en taxi’s om je daar te brengen waar je naar toe wil en ze bieden een groot scala aan toeristische routes aan door de stad. Allemaal staan ze met folders te springen om je aandacht.

Vanuit het Praça do Comércio ga je door een fraaie poort, de Arco da Rua Augusta, de belangrijkste winkelstraat in, de Rua Augusta. Nou, dit is echt wel vergane glorie en zwaar toeristisch: onder de poort zitten de zwervers met honden met puppies te vragen om een bijdrage in het onderhoud en de winkelstraat zit vol eettentjes die hun terras middenop de straat hebben uitgestald. Je kunt er dus alleen links of recht omheen en per eettentje staan er 2 “proppers” voor de deur die allemaal vragen of je iets te eten of te drinken wil. Ik word hier een vorm van agressief van: al die mensen die zich aan je opdringen en iets van je willen. Ze gaan ook echt voor je staan om in contact te komen. Nou, dat contact kunnen ze dan krijgen… Op een gegeven moment zeg ik geen “No, thank you” meer maar kijk ze strak aan en loop gewoon door: ze gaan vanzelf wel uit de weg op naar een volgend slachtoffer. Nick vindt het allemaal geweldig…

In de Rua Augusta zitten verschillende winkels met merkartikelen zoals horloges en vooral kleding, schoenen en tassen. We scoren nog ergens een kerstcadeau voor vrouwlief/mama: we beschrijven hier niet te veel want ze leest mee! Nick is liefhebber van mooie voetbalshirts, de vorige vakantie hadden we een Benfica-shirt voor hem meegenomen, goede herinnering aan de wedstrijd die hij tegen Benfica had gespeeld in een toernooi eerder in Portugal. Nu wilde hij graag een shirt van Sporting Portugal bemachtigen, hij koos voor het 3^e tenue: echt een mooi zwart shirt met gouden accenten. Als dank voor de hulp bij het slopen zeg maar…

Op de Rua Augusta is eigenlijk nog niets van de kerstsfeer te merken, het enige dat daaraan refereert zijn de kerstmarkten op een aantal pleinen in de stad. Het zijn leuke standjes met veel specifiek Portugese etenswaren (vooral kazen, olijven en vlees/worst) en standjes met allemaal handgemaakte sieraden, tasjes etc etc.

We besluiten om eerst eens even ergens te gaan eten en Nick kiest, het is immers zijn dag, voor de Italiaan: mijnheer wil pizza. Prima, dan wordt het pizza! Nick besteld een Calzone (dubbelgevouwen pizza) en ik een Pasta al Forno. Prima te doen!

Na de pizza-sessie begeven we ons weer de stad in en slenteren van links naar rechts en Nick ontwaart zowaar een Zara-winkel. Nick is meer van het shoppen dan ik en hij gaat dan ook zelf op onderzoek uit. Aangezien het zonnetje zich inmiddels zich ietwat schoorvoetend laat zien ga ik lekker op een bankje zitten en mensjes kijken, altijd leuk! Nick komt na een klein half uurtje de winkel weer uit en heeft een shirt en truitje “gescoord” (zijn woorden, niet de mijne!). Inmiddels is het ca. 3 uur en dan ontstaat er een soort transformatie in het winkelgebied. Op de een of andere manier lijkt het een startsein voor een soort vrijmarkt. Echt overal liggen er ineens kleden uitgestald met nep-artikelen: voetbalshirts, Gucci-tassen (wanna buy sir?? All original, only 50 euro…), Ray-Ban zonnebrillen etc etc. Daar zit je dan met je dure winkel met originele Dior tasjes en dan ligt er zo’n kleedje voor je deur.  Zelfs de PIN-automaat was niet meer bereikbaar. Droevig dit…

Nick had het wel gezien en rond half 4 zijn we richting auto gewandeld. Het was weer een hele tour om de auto in te komen en de auto richting uitgang gemanoeuvreerd te krijgen en toen we bij de slagboom kwamen begon “de ellende”. De korte versie: bij de ingang wordt je kenteken gescand en gekoppeld aan de betaalmethode op het ANWB-kastje. Het kenteken wordt dus niet vanaf het ANWB-kastje gelezen. Blijkbaar had de lezer bij de ingang de nul in mijn kenteken voor de letter “O” aangezien. De slagboom bij het vertrek scande de nul wel goed en gaf in het Portugees dus de melding dat de auto niet in de garage stond. Nou daar sta je dan met je tank voor de slagboom in een te krappe parkeergarage! Dus druk je de help-knop in en dan gilt er alleen iemand “HELLO!!!” en verstaat mij niet. Uiteindelijk komt er een Portugees in een reflecterend jasje, alsof ik hem hier zou aanrijden, aangelopen en druk gebarend dat het systeem niet werkt. Hij heeft me geholpen bij de betaalautomaat te betalen en handmatig de slagboom te openen. We konden de terugreis aanvaarden…

De route de stad uit ging via de westkant over de Ponte 25 de Abril, de Golden Gate brug van Lissabon. Echter, voordat we zo ver waren moesten we door een politie-controle. Ca. 10 politie-auto’s met boos kijkende agenten met zichtbare pistolen en afgeschreven Kalshnikovs stonden opgesteld en er werden auto’s uitgepikt ter controle. Mede dankzij onze zeer voorkomende uitstraling (kuchkuch…) werden we vrijgesteld van nader onderzoek en konden we doorrijden. Lissabon, we hebben het gezien, maar geef mij maar de dorpjes in de Alentejo….

Uiteindelijk waren we rond 6 uur terug op onze stek nabij Alvito. Kacheltje aan en even oogjes toe…