Dat is de mentaliteit die we vandaag (en morgen) nodig zullen hebben. Het echte breekwerk waar we de spiertjes van zullen gaan voelen. Nu zijn die al niet helemaal soepel meer na de bochten waarin we ons hebben moeten wringen om het dak van de varkensstallen te demonteren, maar het gestel zal vandaag en morgen zwaarder op de proef gesteld worden. Dit is toch wat anders dan de kantoorklusjes in het dagelijkse werk. Blik op oneindig en door is het devies!

Eerst deuren inkorten

Omdat zoonlief nog slaap kies ik er voor om een aantal deuren die aanlopen op de vloer alvast in te korten. Deurtje er uit liften, even naar de werkplaats lopen en daar met de invalzaag de deur een halve centimeter in korten, goede ochtendgymnastiek!

Dakbalken verwijderen

We starten vandaag met de stalen balken van het rechter gedeelte van de varkensstallen. De balken worden doorgeslepen met de haakse slijper zodat de dwarsbalken uit de betonnen gevel “gewrikt” kunnen worden. Vervolgens kan met de sloophamer de stalen balk vrij gemaakt worden zodat deze naar beneden gehaald kan worden. Met een heerlijk zonnetje en een aangename temperatuur van 16 graden voelt het warmer aan: als snel gaat de trui uit!

Start sloop stalmuren

Voor het sloopwerk hebben we geïnvesteerd in een zware sloophamer. Ik had al een sloophamertje van 2 joules (slagkracht) maar dat is meer om tegels van de muur te halen. Bij HBM Machines dus een zware sloophamer aangeschaft met een slagkracht van 45 joules! Het apparaat weegt 24 kilo, goed voor het trainen van de armen en schouders! Met dit monster gaan we de muren te lijf: we zoeken even naar de juiste manier hoe we effectief de muur kunnen slechten: de stenen zijn voorzien van open ruimtes, ze zijn dus niet massief. Als we met de sloophamer van bovenaf te werk gaan slaat de hamer zich in die open ruimtes. Dat werkt dus niet. Beter werkt om van bovenaf onder een hoek de hamer te laten werken: de helft van de stenen wordt dan weggeslagen. Zoals eerder gezegd: je krijgt hier spierballen van: de hamer op hoogte houden en de klappen opvangen waarmee de hamer slaat voel je echt wel!

Tijdcapsule

Nick deed nog een leuke ontdekking: in de holle ruimtes van de stenen trof hij een tijdcapsule van het goedkope soort aan: lege pakjes sigaretten zaten in de muur verwerkt. Een pakje kostte € 4,30, dus dat moet al een tijd geleden zijn maar na de invoering van de Euro (sinds 2002). Deze aangebouwde stallen dateren dus van een latere datum dan de rest van de schuur!

Verder met de sloop

Waar ik vooral de muren te lijf ga ontpopt Nick zich tot een voorbeeldig opperman! Hij voert de brokstukken af en legt ze op een plaats waar het straks makkelijk afgevoerd kan worden. Daarnaast gebruikt hij een mokerhamer om ook delen van de muren te verwijderen en neemt hij ook steeds de sloophamer over. Blik op oneindig en vooral doorgaan!

Rond het middaguur zijn is de rechtermuur weg en is een start gemaakt met de sloop van de muur die de nok van het dak droeg. Deze bestaat uit veel groteren stenen van een ander materiaal. Ook hier is het even zoeken wat het beste werkt: uiteindelijk blijkt dat als de sloophamer op de overgang van de ene steen naar de andere wordt ingezet dat dan de steen waar niets meer “voor” zit wordt losgeslagen en zo kun je de steen in zijn geheel verwijderen.

Rond 3 uur geeft het lijf aan dat het moet stoppen: mijn armen en handen verkrampen steeds bij het optillen en kracht zetten. Dit gaan we nog wel even voelen! Omdat het nog steeds heerlijk weer is gaan we even in de zon bijkomen van de gedane inspanningen.

Boodschappen en terug via Vidiguera

We besluiten nog even wat boodschappen te doen omdat we niet meer genoeg “voorraad” hebben tot eind van de week. We rijden in 15 minuten naar Cuba om daar de nodige inkopen te doen en alvast te tanken. Via Vidiguera, een dorp dat bekend staat om zijn heerlijke Alentejo-wijnen, rijden we terug naar huis.